De Sahara, langs de grens met Algerije
Blijf op de hoogte en volg Henk en Ellen
07 April 2014 | Marokko, Merzouga
Uit Tafraout zijn we meer oostelijk Marokko ingereden richting de grens van Algerije. In het stadje Tata konden we op een gemeentecamping (municipaal) overnachten. De camping lag midden in het stadje langs een riviertje. Op nog geen 100 meter van het centrale plein. Een gezellige camping met zwembad, restaurant en een café. Een extra dag was nodig om wandeling te maken en het stadje te bekijken.
Tata staat bekend als een doorgangsplaats, maar ook omdat het hier de warmste plaats is van Marokko. In de zomer kan het hier gemakkelijk boven de 45 graden worden. Nu, half maart is het er al rond de 35 graden in de schaduw. De droge lucht en een beetje wind, met de nodige afkoeling in het zwembad was het voor ons goed uit te houden. Opvallend is dat er geen Marokkaanse vrouwen te bekennen zijn in het zwembad. Vrouwen lopen af en toe in een zwarte of blauwe luiers op straat. Meestal net voor zonsondergang. Kinderen zie wel spelen op de dorpspleintjes of langs de weg.
Door het Dradal, een vruchtbare vlakte waar de rivier de Dra stroomt, zijn we naar Zagora gereden. Onderweg prachtige kasbahcomplexen (oude woonburchten) tussen de palm- en fruitplantages. Een van de kasba hebben we met begeleiding van een gids bezocht. Een gids is nodig om ons door een doolhof van steegjes en doorgangentjes te leiden en ons te wijzen op de bijzonderheden.
De meeste kasbahcomplexen zijn rond 1700 gebouwd van lemen blokken met bamboe en palmbomenhout. Door weersinvloeden, verzanding en zandstormen raken de meesten complexen in verval. Erg aantrekkelijk om er in te wonen is het niet. Geen ramen of eigen sanitaire voorzieningen ed., het is zeker primitief te noemen.
Zagora is een oud garnizoensstadje dat bekend is van het Franse vreemdelingenlegioen. Komt ook veel voor in boeken uit die tijd. En het is een voorpost voor de zand- en steenwoestijn. Iets zuidelijk ligt Mhamid een eindpunt in de woestijn. Het kleine dorpje in een kale omgeving is het vertrekpunt van dromedarissencaravans en 4WDs. Een overnachting in Mhamid, in een vanwege de wind ommuurde camping, en een bezoek aan een lokale musea in een kasba waren de moeite waard.
Onderweg naar Merzouga belanden we in een zandstorm. Eerst wat zandverstuivingen over de weg, zicht is dan nog redelijk. Later kleurde de lucht geeloranje en de wind nam sterk toe, het zicht werd steeds minder. Er ontstonden zandduinen op de weg die steeds hoger werden. Het inrijden van een zandduin geeft een drempel effect. Is deze iets hoger dan is het alsof je tegen een stoeprand op rijdt. De laatste 30 km was het zicht slechts 20 meter. We zijn een paar keer vastgereden in een zandduin op de weg. We konden onze bestemming enkel met hulp van Tom Tom stapvoets bereiken. Het was een benarde situatie.
Later hoorde we een ervaren Marokko reiziger dat je niet mag rijden in een zandstorm. Hotels, campings en gebouwen met beschutte parkeerplaatsen moeten reizigers schuilmogelijkheid bieden bij zandstormen. Voor zover we kunnen zien valt de schade aan de camper mee. Alleen de verchroomde beschermbuis aan de voor/onderzijde is behoorlijk gezandstraald.
De dag na de zandstorm konden we pas de omgeving zien. We stonden op slechts 25 meter van de zandduinen geparkeerd met een prachtig uitzicht. Een mooie plaats tussen de palmbomen. De camping hoort bij het hotel Kanz Erremol (zie www.kanzerremol.com) en ligt prachtig tegen de zandduinen aan. We hebben hier vijf dagen van de omgeving en van het zwembad kunnen genieten.
In het volgende reisverslag via de koningssteden, Meknes en Fes naar de ferry in Tanger Med.
Tata staat bekend als een doorgangsplaats, maar ook omdat het hier de warmste plaats is van Marokko. In de zomer kan het hier gemakkelijk boven de 45 graden worden. Nu, half maart is het er al rond de 35 graden in de schaduw. De droge lucht en een beetje wind, met de nodige afkoeling in het zwembad was het voor ons goed uit te houden. Opvallend is dat er geen Marokkaanse vrouwen te bekennen zijn in het zwembad. Vrouwen lopen af en toe in een zwarte of blauwe luiers op straat. Meestal net voor zonsondergang. Kinderen zie wel spelen op de dorpspleintjes of langs de weg.
Door het Dradal, een vruchtbare vlakte waar de rivier de Dra stroomt, zijn we naar Zagora gereden. Onderweg prachtige kasbahcomplexen (oude woonburchten) tussen de palm- en fruitplantages. Een van de kasba hebben we met begeleiding van een gids bezocht. Een gids is nodig om ons door een doolhof van steegjes en doorgangentjes te leiden en ons te wijzen op de bijzonderheden.
De meeste kasbahcomplexen zijn rond 1700 gebouwd van lemen blokken met bamboe en palmbomenhout. Door weersinvloeden, verzanding en zandstormen raken de meesten complexen in verval. Erg aantrekkelijk om er in te wonen is het niet. Geen ramen of eigen sanitaire voorzieningen ed., het is zeker primitief te noemen.
Zagora is een oud garnizoensstadje dat bekend is van het Franse vreemdelingenlegioen. Komt ook veel voor in boeken uit die tijd. En het is een voorpost voor de zand- en steenwoestijn. Iets zuidelijk ligt Mhamid een eindpunt in de woestijn. Het kleine dorpje in een kale omgeving is het vertrekpunt van dromedarissencaravans en 4WDs. Een overnachting in Mhamid, in een vanwege de wind ommuurde camping, en een bezoek aan een lokale musea in een kasba waren de moeite waard.
Onderweg naar Merzouga belanden we in een zandstorm. Eerst wat zandverstuivingen over de weg, zicht is dan nog redelijk. Later kleurde de lucht geeloranje en de wind nam sterk toe, het zicht werd steeds minder. Er ontstonden zandduinen op de weg die steeds hoger werden. Het inrijden van een zandduin geeft een drempel effect. Is deze iets hoger dan is het alsof je tegen een stoeprand op rijdt. De laatste 30 km was het zicht slechts 20 meter. We zijn een paar keer vastgereden in een zandduin op de weg. We konden onze bestemming enkel met hulp van Tom Tom stapvoets bereiken. Het was een benarde situatie.
Later hoorde we een ervaren Marokko reiziger dat je niet mag rijden in een zandstorm. Hotels, campings en gebouwen met beschutte parkeerplaatsen moeten reizigers schuilmogelijkheid bieden bij zandstormen. Voor zover we kunnen zien valt de schade aan de camper mee. Alleen de verchroomde beschermbuis aan de voor/onderzijde is behoorlijk gezandstraald.
De dag na de zandstorm konden we pas de omgeving zien. We stonden op slechts 25 meter van de zandduinen geparkeerd met een prachtig uitzicht. Een mooie plaats tussen de palmbomen. De camping hoort bij het hotel Kanz Erremol (zie www.kanzerremol.com) en ligt prachtig tegen de zandduinen aan. We hebben hier vijf dagen van de omgeving en van het zwembad kunnen genieten.
In het volgende reisverslag via de koningssteden, Meknes en Fes naar de ferry in Tanger Med.
-
08 April 2014 - 10:14
Els Persoon:
Lekker zeg, zo'n zandstorm, maar dat hebben we hier ook gehad, allemaal Saharazand haha. Goede reis verder, groetjes, Els -
08 April 2014 - 18:41
Kees En Hannie Brouwer:
Ha die Henk en Ellen, weer een hele belevenis zo te lezen. Wel mooi om dat te zien en mee te maken. Lijkt me best benauwend zo'n zandstorm. Geniet van jullie verder reis. Jullie zijn met recht globetrotters op deze manier. Goede reis!
Kees en Hannie -
08 April 2014 - 19:13
Jan En Truus:
Vorige keer hebben we kunnen genieten van jullie verslagen van Amerika. Nu is Maroc aan de beurt. Geweldig om te lezen wat jullie nu allemaal meemaken. Een zandstorm, ja dat is wel heel bijzonder.Maar ook best eng. Geniet van de aparte kleuren en geuren. Goede reis verder. Jan en Truus -
09 April 2014 - 12:03
Treeshouppermans:
Hoi el en henk
Nou dat is me wat in een zandstorm rijden.
Jullie zullen het wel spannend hebben .ik heb in middels jullie nieuwe klein kind gezien was erg gezellig bij Wendy .groetjes trees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
