Vertrek uit Phoenix, Arizona

De vliegreis van Amsterdam naar Phoenix, overstap Detroit, is goed verlopen. Van het besneeuwde Nederland, 5 graden onder nul naar de zon, 25 à 26 graden. De blauwe shuttlebus van de luchthaven bracht ons netjes bij het huis waar de camper geparkeerd stond. De camper stond trouw op ons te wachten. Het terrein om de woning is ommuurd en met een hek afgesloten.

Probleem, de eigenaar van de woning, Kip Fattaleh was niet thuis, maar zijn honden wel…. Vooraf waren wij door Kip gewaarschuwd dat een van de honden, erg territoriaal is, ofwel gevaarlijk. Hij ging te keer of hij ons met huid en haar wilde verslinden. Dat beest is net een piranha op vier poten. De camper was daardoor goed beveiligd, we konden er zelf ook niet bijkomen :-(. Een van de buren wist ons te melden dat zij enkel malen een auto bij de woning hadden gezien. Het enige wat we konden doen is wachten tot er iemand thuis zou komen. In tussen hebben wij alle scenario’s doorgenomen om bij de camper te komen. Gelukkig na anderhalf uur wachten kwam er een auto aanrijden. De zoon van Kip stapte uit en keek ons verbaast aan. Zijn vader had hem niet verteld dat wij vandaag zouden aankomen. Hij was al enkele weken aan het jagen in Mexico. Op de goede afloop hebben wij met elkaar een pilsje gedronken.

De volgende dag hebben wij de camper schoongemaakt en de watertank gevuld. Rond halftien hebben wij afscheid genomen van de zoon van Kip. Uiteraard hebben wij een presentje voor Kip achtergelaten voor de stalling van onze camper. Om 10.00 uur, volgens afspraak, melden wij ons bij de Chrysler/Fiat garage in de directe omgeving. Olie verversen van een Fiat Ducato (onze camper) is wel wat anders dan een Fiat 500. In de VS rijden enkel Fiat’s 500. Na veel bekijks van de medewerkers van de garage konden wij onze rondreis vervolgen.

Via een overnachting bij pelgrimskerk San Xavier bij Tucson zijn wij naar Willcox gereden. Volgens informatie wonen er in Willcox verschillende NL tuinders. In het centrum van Willcox bij een café tegenover het station informeerde wij waar de NL tuinders wonen. Geen probleem.. dat zijn klanten van ons café, dacht ik het al niet, hi, hi… Dat moeten wel gezellige mensen zijn :-). De naam Van de Lely en ook een Kees was geen onbekende. Aangekomen bij de woning van Jacques en Jolanda v/d Lely bleek dat er niemand thuis was. Even later stopte een enorme tractor bij de woning. Uit de tractor stapte een man. Spreek maar Nederlands ik kom uit Groningen. Hij vertelde ons dat de familie v/d Lely enkele dagen weg waren. Maar 6 km verderop is een tomatentuinder daar moet je maar eens gaan kijken en vraag maar naar Kees Rodenburg. Hij kan jullie wel vertellen wanneer de familie weer terug is.

Aangekomen bij een toegangspoort van een kassencomplex werden wij staande gehouden door een slagboom met beveiligers. Naast de ingang stond een bord “Euro Fresh Farms”. Wij vroegen naar Kees Rodenburg, even bellen, jawel rij maar door naar het hoofdgebouw. Kees vertelde ons dat de familie v/d Lely morgen, einde van de middag weer terug zou zijn. Nu jullie er toch zijn willen jullie zeker wel koffie. Om een lang verhaal kort te maken. Kees heeft ons met een rondleiding het enorme tomatenbedrijf laten zien. Het is het grootste van de VS, men zegt hier ook van de wereld. Het kassencomplex is 4 km lang en er werken ruim 800 mensen. Veelal van Mexicaanse afkomst. De eigenaar woont in België. In het management zitten een aantal NL mensen zoals Kees. Het bijzondere is dat de kassen niet enkel worden verwarmd maar ook worden gekoeld. In de zomer kan het hier wel 40 graden of meer worden.

We hebben bij Kees en Janneke thuis een Westlands biertje gedronken. En de BBQ ging aan. Op het erf tussen de notenboomgaarden hebben wij heerlijk geslapen. De volgende morgen hebben wij na de koffie afscheid genomen. Gezellig en wat een gastvrijheid. De zelfde dag hebben wij een dagtrip gemaakt naar het Chiricahau Nat. Monument in de omgeving. Einde van de dag zijn wij bij Jacques en Jolanda huis aangekomen. Ze waren net terug van hun uitje. Gezellig gesproken over allerlei verschillen tussen NL en VS. Jacques heeft een gemengd bedrijf, akkerbouw en tuinbouw onder glas, tomaten, snijbonen en kruiden. Bijzonder is dat de kas verwarmd wordt door een warmwaterbron van ca. 58 graden, aangeboord op 1500 meter diepte.

De volgende dag zijn wij doorgereden naar Silver City in New Mexico. Een leuk stadje uit de pionierstijd met gekleurde gevels en veel souvenirwinkels. In de ochtend van de volgende dag regen en nog eens regen. Kees Rodenburg zei gisteren nog, als er meer dan drie Nederlanders bij elkaar zijn, gaat het ook hier regenen. Hij had gelijk. Dan maar doorrijden naar Texas. Net voor Fort Davis in Texas hebben de Amerikanen een observatiepost “McDonald Observatory” gebouwd. Een complex met drie grote en een tiental kleine koepels om naar de sterrenhemel te kijken. De ligging is hoog op een berg, dicht bij de evenaar en ver van de bewoonde wereld. De omgeving geeft daardoor weinig lichtvervuiling en de lucht is helder. Een observatiekoepel is speciaal gebouwd om de zon te bestuderen. De enorme kijker, 145 ton, ca. 10 meter lang met een door snede van 3,8 meter wordt bij gebruik gekoeld voor impact van warmte. In de andere koepels staan spiegeloptiek opgesteld waarmee foto’s ed. van de sterren en melkwegstelsels worden gemaakt. Er wordt actief samen gewerkt met sterrenkundige van universiteiten over de hele wereld. De excursie was zeker de moeitewaard. De uitleg was iets te technisch voor ons.

Big Bend Nat. Park ligt tegen de grens met Mexico. De rivier vormt de natuurlijke grens tussen de beide landen. Veel Border controls in het park en bij de in -en uitgang van het park. Wij zijn twee maal gecontroleerd, geen Mexicaantjes aan boord. Het park zelf, ruig, dessert landschap was het bezoeken waard. Er leven heel wat verschillende dierensoorten, zoals de zwarte beer, herten, wilde varkens, ratelslangen, schorpioenen en veel gekleurde Mexicaanse vogels. In het park is een Hot Spring langs de rivier tussen de bergen. Om bij de Hot Springs te komen moesten wij vanaf de campground 5 km lopen. Een zeer vermoeide tocht, veel losliggende stenen en berg op en af. De Hot Spring zelf is heerlijk en ontspant enorm. In de Hot spring heeft Ellen geregeld om met een Amerikaans echtpaar mee terug te rijden naar de campground.

We zijn nu aangekomen in Del Rio, Texas om dit reisverslag te plaatsen op onze website. Morgen gaan we op weg naar San Antonio richting de zuidkust, de Golf van Mexico.